Σύμφωνα με την τροποποίηση που έγινε, δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις περί τεκμηρίων δαπανών διαβίωσης για κατοίκους εξωτερικού.

 

Με την εφαρμογή των αντικειμενικών δαπανών διαβίωσης, με τον ν.3842/2010, όσοι κάτοικοι εξωτερικού είχαν στην Ελλάδα μόνο κάποια περιουσιακά στοιχεία, πέρα από εισόδημα, κλήθηκαν να πληρώσουν φόρο , λόγο της ενεργοποίησης των αντικειμενικών δαπανών διαβίωσης.

 

Το 2011 με τον ν.3943/2011 και μετά την κατακραυγή για τους φόρους που πλήρωσαν οι κάτοικοι εξωτερικού για την χρήση 2010 (οικονομικό έτος 2011), ακόμη και αν δεν ήλθαν στην χώρα μας, το κυβερνητικό επιτελείο, νομοθέτησε σχετική εξαίρεση.

 

Έτσι προστέθηκε  η περίπτωση η’ του άρθρου 18 του νόμου 2238/1994 (ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ), όπου απαλλάσσονταν από την φορολογία με τεκμήρια όσοι κάτοικοι εξωτερικού δεν είχαν πραγματικό εισόδημα στην Ελλάδα.

 

Το θέμα δεν λύθηκε, μιας και αν κάποιοι κάτοικοι εξωτερικού εμφάνιζαν ένα μικρό εισόδημα από γεωργική εκμετάλλευση, εισόδημα που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε αλλά έβγαινε λόγω του αντικειμενικού συστήματος, ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν φόρο και για ένα σπίτι που το χρησιμοποιούσαν για ένα δυο μήνες το χρόνο ή για ένα αυτοκίνητο, που απλά δεν είχαν καταθέσει τις πινακίδες και βέβαια για την Ετήσια Αντικειμενική δαπάνη διαβίωσης των 3.000 ή 5.000, ανάλογα αν ήταν άγαμοι ή έγγαμοι.

 

Η σχετική αλλαγή έγινε λοιπόν, προκειμένου για τη χρήση 2013 και μόνο, να μην εφαρμοστούν στα φυσικά πρόσωπα που έχουν τη φορολογική τους κατοικία στην αλλοδαπή οι αντικειμενικές δαπάνες διαβίωσης του άρθρο 16 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, δηλαδή τα όσα αναγράφονται στον πίνακα 5 περίπτωση 1 του εντύπου Ε1.

 

Η διάταξη αυτή όλους τους φορολογούμενους μη κατοίκους Ελλάδος, αλλά επί της ουσίας Έλληνες της αλλοδαπής που έχουν στην Ελλάδα ελάχιστα εισοδήματα από τόκους, αγροτικά εισοδήματα, ενοίκια κ.λπ. και λειτουργούσε το τεκμαρτό εισόδημα όταν ήταν μεγαλύτερο από το πραγματικό εισόδημα.